𝗭𝗔𝗦𝗜Ł𝗘𝗞 𝗪𝗬𝗖𝗛𝗢𝗪𝗔𝗪𝗖𝗭𝗬 𝗪 𝗡𝗜𝗘𝗠𝗖𝗭𝗘𝗖𝗛
𝗭𝗔𝗦𝗜Ł𝗘𝗞 𝗪𝗬𝗖𝗛𝗢𝗪𝗔𝗪𝗖𝗭𝗬 𝗪 𝗡𝗜𝗘𝗠𝗖𝗭𝗘𝗖𝗛 Zasiłek wychowawczy (Elterngeld) to pomoc finansowa dla rodzin wypłacana po urodzeniu dziecka. Celem zasiłku jest zrekompensowanie brakującej części dochodu w związku ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem oraz zawieszeniem lub ograniczeniem aktywności zawodowej. 𝗞𝘁𝗼 𝗺𝗼𝘇̇𝗲 𝗼𝘁𝗿𝘇𝘆𝗺𝗮𝗰́ 𝗘𝗹𝘁𝗲𝗿𝗻𝗴𝗲𝗹𝗱? Prawo do otrzymania zasiłku wychowawczego występuje wtedy, gdy miejsce zamieszkania dziecka znajduje się na terenie Niemiec. Zasiłek wychowawczy może pobierać osoba, która: w miesiącach, których dotyczy wniosek o zasiłek wychowawczy, pracuje miesięcznie średnio nie więcej niż 32 godzin tygodniowo, osobiście sprawuje opiekę nad dzieckiem i je wychowuje, mieszka z dzieckiem w jednym gospodarstwie domowym, ma w Niemczech miejsce zamieszkania lub stałego pobytu 𝗜𝗹𝗲 𝘄𝘆𝗻𝗼𝘀𝗶 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗲𝗸 𝘄𝘆𝗰𝗵𝗼𝘄𝗮𝘄𝗰𝘇𝘆 𝘄 𝗡𝗶𝗲𝗺𝗰𝘇𝗲𝗰𝗵? Podstawowy zasiłek wychowawczy wynosi od 65% do 100% dochodu netto przed narodzeniem dziecka i jest uzależniony od wysokości tego dochodu. Im niższy dochód, tym wyższy wymiar procentowy. Wysokość zasiłku to co najmniej 300 EUR i maksymalnie 1800 EUR miesięcznie. 𝗪𝘆𝘀𝗼𝗸𝗼𝘀́𝗰́ 𝗽𝗿𝘇𝘆𝘀ł𝘂𝗴𝘂𝗷𝗮̨𝗰𝗲𝗴𝗼 𝗖𝗶 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗸𝘂 𝘄𝘆𝗰𝗵𝗼𝘄𝗮𝘄𝗰𝘇𝗲𝗴𝗼 𝗺𝗼𝘇̇𝗲𝘀𝘇 𝗼𝗯𝗹𝗶𝗰𝘇𝘆𝗰́ 𝗽𝗿𝘇𝘆 𝗽𝗼𝗺𝗼𝗰𝘆 𝗱𝗼𝘀𝘁𝗲̨𝗽𝗻𝗲𝗴𝗼 𝗼𝗻𝗹𝗶𝗻𝗲 𝗸𝗮𝗹𝗸𝘂𝗹𝗮𝘁𝗼𝗿𝗮 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗸𝘂 𝗘𝗹𝘁𝗲𝗿𝗻𝗴𝗲𝗹𝗱𝗿𝗲𝗰𝗵𝗻𝗲𝗿: https://familienportal.de/familienportal/meta/egr 𝗝𝗮𝗸 𝗱ł𝘂𝗴𝗼 𝗺𝗼𝗴𝗲̨ 𝗽𝗼𝗯𝗶𝗲𝗿𝗮𝗰́ 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗲𝗸 𝘄𝘆𝗰𝗵𝗼𝘄𝗮𝘄𝗰𝘇𝘆? Przepisy dotyczące zasiłku wychowawczego przewidują różne modele dostosowane do potrzeb rodziców. Ojcowie i matki mogą pobierać zasiłek przez maksymalnie 14 miesięcy i dowolnie dzielić ten okres pomiędzy siebie. Natomiast jeden rodzic może otrzymywać zasiłek przez okres co najmniej 2 i maksymalnie 12 miesięcy. Pełne 14 miesięcy można wykorzystać wtedy, gdy oboje rodzice sprawują opiekę nad dzieckiem i na skutek tego tracą część dochodu z pracy. Osoby samotnie wychowujące dziecko mogą ze względu na brak partnera pobierać zasiłek wychowawczy stanowiący uzupełnienie utraconego dochodu z pracy przez pełne 14 miesięcy. Istnieją także inne formy zasiłku wychowawczego, np. dla rodziców, którzy w okresie pobierania zasiłku chcą pracować na część etatu, znanym pod pojęciem Elterngeld Plus. 𝗝𝗮𝗸 𝗺𝗼𝘇̇𝗻𝗮 𝘂𝗯𝗶𝗲𝗴𝗮𝗰́ 𝘀𝗶𝗲̨ 𝗼 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗲𝗸 𝘄𝘆𝗰𝗵𝗼𝘄𝗮𝘄𝗰𝘇𝘆? Każdy rodzic może ubiegać się o zasiłek wychowawczy tylko raz na dziecko. Również w przypadku bliźniaków, trojaczków i innych porodów mnogich możliwy jest tylko jeden wniosek na rodzica. Można również złożyć aplikację razem z partnerem. Jeśli drugi rodzic może również otrzymać zasiłek wychowawczy, musi on również podpisać wniosek. 𝗞𝗶𝗲𝗱𝘆 𝗶 𝗴𝗱𝘇𝗶𝗲 𝗻𝗮𝗹𝗲𝘇̇𝘆 𝘇ł𝗼𝘇̇𝘆𝗰́ 𝘄𝗻𝗶𝗼𝘀𝗲𝗸 𝗼 𝗘𝗹𝘁𝗲𝗿𝗻𝗴𝗲𝗹𝗱? Wniosek o zasiłek wychowawczy można złożyć dopiero po urodzeniu dziecka i należy go złożyć w ciągu pierwszych 3 miesięcy życia dziecka. Dzieje się tak, ponieważ zasiłek wychowawczy jest wypłacany z mocą wsteczną przez maksymalnie 3 miesiące życia dziecka. Wniosek o zasiłek wychowawczy należy złożyć w lokalnym urzędzie realizującym wypłatę tego świadczenia (Elterngeldstelle). Formularz można otrzymać w lokalnym urzędzie realizującym wypłatę zasiłku, w wielu urzędach miejskich, w większości zakładów ubezpieczeń zdrowotnych i w większości szpitali z oddziałem położniczym. 𝗗𝗼𝗱𝗮𝘁𝗸𝗼𝘄𝗼 𝗽𝗿𝘇𝘆 𝗽𝗼𝗺𝗼𝗰𝘆 𝗻𝗼𝘄𝗲𝗴𝗼 𝗯𝗲𝘇𝗽ł𝗮𝘁𝗻𝗲𝗴𝗼 𝘀𝗲𝗿𝘄𝗶𝘀𝘂 „𝗔𝗻𝘁𝗿𝗮𝗴𝘀𝗮𝘀𝘀𝗶𝘀𝘁𝗲𝗻𝘁 𝗘𝗹𝘁𝗲𝗿𝗻𝗴𝗲𝗹𝗱𝗗𝗶𝗴𝗶𝘁𝗮𝗹❞ 𝘄 𝘇𝗮𝗹𝗲𝘇̇𝗻𝗼𝘀́𝗰𝗶 𝗼𝗱 𝗸𝗿𝗮𝗷𝘂 𝘇𝘄𝗶𝗮̨𝘇𝗸𝗼𝘄𝗲𝗴𝗼, 𝘄 𝗸𝘁𝗼́𝗿𝘆𝗺 𝘄𝗻𝗶𝗼𝘀𝗸𝗼𝗱𝗮𝘄𝗰𝗮 𝗺𝗮 𝗺𝗶𝗲𝗷𝘀𝗰𝗲 𝘇𝗮𝗺𝗶𝗲𝘀𝘇𝗸𝗮𝗻𝗶𝗮, 𝗺𝗼𝘇̇𝗻𝗮 𝘇ł𝗼𝘇̇𝘆𝗰́ 𝘄𝗻𝗶𝗼𝘀𝗲𝗸 𝗼 𝘇𝗮𝘀𝗶ł𝗲𝗸 𝘄𝘆𝗰𝗵𝗼𝘄𝗮𝘄𝗰𝘇𝘆, 𝘄𝘆𝗽𝗲ł𝗻𝗶𝗮𝗷𝗮̨𝗰 𝗳𝗼𝗿𝗺𝘂𝗹𝗮𝗿𝘇 𝗲𝗹𝗲𝗸𝘁𝗿𝗼𝗻𝗶𝗰𝘇𝗻𝗶𝗲 𝗻𝗮 𝘀𝘁𝗿𝗼𝗻𝗶𝗲 𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗻𝗲𝘁𝗼𝘄𝗲𝗷 www.elterngeld-digital.de Dalsze przydatne informacje w języku polskim znajdziesz na stronie:
Czego potrzebuje dziecko, gdy rodzice się rozwodzą?
Co mogą zrobić rodzice, żeby rozwód nie odbił się negatywnie na psychice dziecka? Podjęcie decyzji o rozwodzie jest dla wielu rodziców bardzo ciężkie. Także z powodu ogromnych wyrzutów sumienia wobec dzieci. Rodzicom nasuwa się samoistnie pytanie: „Czy możemy naszym dzieciom zgotować taki los?” Z reguły każdy z rodziców pragnie, aby jego dzieci były szczęśliwe. Jak pokazuje moje doświadczenie z pracy w poradni rodzinnej, są to najczęściej kobiety, które podjęły decyzje o rozstaniu i one przeżywają często wielki konflikt, etyczno-moralny. Przez większość z nas małżeństwo jest pojmowane jako wartość nadrzędna. Dlatego często kobiety/ matki potrzebują nieraz miesięcy albo lat , by taką decyzję , która w nich dojrzewała wcielić w życie. One są świadome, że będą się musiały tłumaczyć, dlaczego zdecydowały się na ten krok i nie zawsze spotkają się ze zrozumieniem i aprobatą ze strony krewnych czy znajomych. Wprawdzie panuje w naszym społeczeństwie przekonanie, że człowiek powinien dążyć do osobistego szczęścia i jeżeli nie jest szczęśliwy, powinien się rozwieść i próbować sobie ułożyć życie na nowo. Jednak jak się okazuje jest ono obowiązujące jedynie wtedy, gdy w związku nie ma dzieci. Jeśli małżonkowie posiadają dzieci, to opinie nie są już tak jednoznaczne. Jest wielu zwolenników stwierdzenia, że rozwód sieje spustoszenie w życiu dzieci, nawet jeśli rodzice nie potrafią się porozumieć, powinni pozostać w związku dla ich dobra. Moim zdaniem jako terapeutki rodzinnej, dzieci nie muszą ponosić ze względu na rozstanie rodziców, trwałych szkód emocjonalnych, takich jak np.: obniżenie poczucia własnej wartości czy utrata zaufania do innych. Rozstanie rodziców nie jest czynnikiem, który jednoznacznie decyduje o negatywnym rozwoju dziecka. To w jaki sposób dziecko upora się z rozstaniem rodziców, jest w dużej mierze zależne od tego, w jaki sposób przechodzą przez nie dorośli. Psychiczny rozwój dziecka jest zależny od jakości relacji dziecka z rodzicami przed i po rozstaniu rodziców. Również od tego, w jakim stopniu rodzice postrzegają potrzeby dziecka i się o nie troszczą. Przede wszystkim czy są zdolni ze sobą współpracować jako rodzice… pomimo rozwodu! W tym trudnym czasie dzieci potrzebuje szczególnie wsparcia obydwojga rodziców. To jest ogromne wyzwanie dla nich, ponieważ pomiędzy nimi są trudne emocje, jak złość, rozczarowanie, smutek, rozżalenie, a nawet nienawiść! Rodzice, którzy żyją ze sobą w konflikcie i walczą ze sobą, są wrogo nastawieni do siebie i nastawiają dzieci przeciwko drugiemu rodzicowi, stanowią ogromne zagrożenie dla zdrowego rozwoju swoich dzieci. To dotyczy zarówno dzieci, których rodzice prowadzą walkę po rozstaniu, lub tkwią latami w skłóconym małżeństwie. Jeżeli atmosfera pomiędzy rodzicami jest zdeterminowana przez wrogie milczenie, chroniczne napięcie lub ciągle rozdrażnienie, które prowadzi do głośnych sprzeczek, to takie dzieci tracą poczucie bezpieczeństwa. Ich potrzeba bliskiego kontaktu z rodzicami nie może być zaspokojona. Dzieci czują się niepewnie i zaczynają się bać, że rodzice się rozstają i je opuszczą, próbują zrozumieć, co się dzieje, obserwują uważnie i słuchają lub podsłuchują rozmowy rodziców. Niektórzy rodzice próbują udawać przed dziećmi, że wszystko jest w porządku, to niestety prowadzi do tego, że dzieci są jeszcze bardziej zdezorientowane, bo ich własne obserwacje nie pokrywają się z wypowiedziami matki i ojca. Z reguły dzieci wiedzą o wiele więcej niż dorośli przypuszczają… Rozwód jest z pewnością dla wszystkich w rodzinie bolesnym doświadczeniem, szczególnie dla dzieci. Zwłaszcza, że rodzice mają głowę zaprzątniętą swoimi sprawami i nie zawsze potrafią poświęcić dużo czasu dziecku. Dziecko w czasie rozwodu mamy i taty traci swoje bezpieczne środowisko i nie rozumie, dlaczego rodzice się nie mogą porozumieć i dlaczego się już nie kochają. Pomimo tych ogromnych wyzwań, rodzice mogą się w dużym stopniu przyczynić do tego, żeby dziecko wyszło z tej sytuacji cało bez żadnego uszczerbku dla swojego rozwoju emocjonalnego. Warunkiem tego jest, traktowanie siebie nawzajem z szacunkiem, każda złośliwa uwaga pod adresem mamy czy taty, rani dziecko. Ono czuje się związane emocjonalnie z obydwoma rodzicami i bierze każdą krytykę do siebie. Starajcie się mówić pozytywnie o drugim rodzicu! Dziecko nosi w sobie ogromne poczucie straty i rozżalenia, ponieważ w jego wewnętrznym scenariuszu nie było ujęte rozstanie rodziców i ono podświadomie przypisuje sobie winę za rozwód. Szczególnie, gdy było wiele razy świadkiem kłótni na tematy wychowawcze. Dzieci próbują nieraz na swój sposób uzdrowić związek rodziców i wszystkimi sposobami go sklejać, co niestety nie skutkuje… W jaki sposób możecie wspierać Wasze dziecko, jeżeli zdecydowaliście się na rozwód? Dziecko potrzebuje wiedzieć co się dzieje, porozmawiajcie z nim najlepiej w czasie wspólnej rozmowy o planach rozwodowych i podjętych decyzjach. Ważne jest żeby w przygotowaniu do tej rozmowy zastanowić się, kto, co i jak dziecku przedstawi. Postawcie sprawę jasno, że rozwód to decyzja dorosłych i podajcie może jedną przyczynę rozwodu bez obwiniania się nawzajem. Powiedzcie, że to nie jest wina córki lub syna, że to jest tylko sprawa rodziców. Powiedzcie jej/ jemu : „Nasza miłość do Ciebie się nie zmieni , jesteś dla nas najważniejsza(y)” Opiszcie konkretnie, jak się zmieni jej /jego życie. Przygotujcie się na ewentualne pytania ze strony dzieci. Spróbujcie odpowiedzieć na nie krótko i jasno. Na pytania, na które nie macie jeszcze odpowiedzi, przyznajcie szczerze : „Tego jeszcze sami nie wiemy.” Stwórzcie atmosferę, w której dziecko poczuje się bezpiecznie i nie będzie się bało zadawać pytań. Dziecko potrzebuje miłości i uwagi. Poświęćcie w tej szczególnej sytuacji dziecku więcej swojego czasu i swojej uwagi. Ono potrzebuje wiele ciepła i bliskości. Rozmawiajcie z nim dużo na wszystkie tematy, interesujcie się jego wydarzeniami w szkole i przeżyciami w kręgu przyjaciół. Zaakceptujcie jego potrzebę bycia samemu ze sobą, kiedy ono ma na to ochotę. Pozwólcie wyrazić wszystkie emocje, które nim targają, jak smutek, złość, poczucie niesprawiedliwości, rozpacz lub bezsilność. Jeżeli dziecko nie pokazuje otwarcie w Waszej obecności tych emocji, respektujcie to i nie drążcie tematu, kiedy dziecko nie chce o tym rozmawiać. Jednak nie ulegajcie złudzeniu, że u dziecka w takim razie jest wszystko w porządku. Dziecko potrzebuje poczucie bezpieczeństwa. W trakcie rozwodu rodziców dziecko ma często poczucie, że tak ważna decyzja w jego życiu została podjęta bez jego udziału. Jest przez to niepewne, co czeka je w najbliższej przyszłości. Poinformujcie jakie konkretne zmiany je czekają, a co pozostanie nadal w jego życiu bez zmian. Obiecujcie jedynie to, co możecie dotrzymać! Nie rozbudzajcie nadziei że mama i
